Je ne suis pas né politique mais Bruxellois et, comme vous, « j’ai mal à ma Région ».
Ce n’est donc pas comme Président des Engagés mais avant tout comme Bruxellois que je vous écris aujourd’hui.
Il y a dix jours, la Région Bruxelles-Capitale battait le record mondial sans gouvernement et face au risque vital pour notre Région, pour nos associations, pour nos entreprises, pour l’image de notre capitale, je tirais la sonnette d’alarme, craignant que la dynamique dans laquelle nous étions ne nous mène à une impasse.
Dix jours plus tard, je suis forcé de constater que la situation est toujours bloquée.
Nous pourrions évidemment chercher à désigner un ou des coupable(s). Certains ne manqueront probablement pas de le faire mais je ne pense pas que ce soit la priorité des Bruxellois. L’heure n’est plus aux jeux politiques mais à l’urgence de trouver une solution, pour la population.
C’est dans cet esprit que je prends le risque d’acter le constat suivant : si nous ne changeons pas de dynamique, nous n’obtiendrons pas de résultat et nous risquons de mettre définitivement l’avenir de notre Région en danger. Malgré les efforts réalisés, il faut acter que tenter mille fois la même expérience en espérant un résultat différent, c’est de la pure folie. Une folie que Bruxelles ne peut plus se permettre.
Ce constat étant fait, la situation n’en devient pas pour autant simple. Il est clair qu’il n’y a pas de solution « idéale ». Sinon, elle aurait été rencontrée depuis longtemps.
Plus que de choisir la solution idéale, il faut donc accepter d’opter pour la solution la plus « réaliste » et mettre toute notre énergie pour en faire un succès.
Concrètement, si l’on reconnaît qu’en l’état il n’est pas possible de trouver une majorité regroupant le MR et le PS ou le MR et Ecolo et que l’on ne peut pas faire reposer l’avenir de la Région sur un gouvernement en affaires courantes, il me semble que la solution la plus réaliste actuellement est de réunir les partis suivants pour démarrer des négociations : Groen, Vooruit, CD&V, PS, Ecolo, DéFI et Les Engagés.
Vous ne manquerez pas de me dire que cet attelage ne réunit pas la majorité nécessaire (et vous avez raison). Cependant, non seulement c’est la coalition qui s’en rapproche le plus mais nous espérons par ailleurs que sur base d’une trajectoire budgétaire sérieuse et d’un projet courageux, nous pourrons ensuite compléter la majorité néerlandophone en convaincant l’Open VLD de nous rejoindre.
Je comprends en effet qu’il n’est pas possible pour les libéraux flamands de monter dans cet attelage à ce stade, vu les conditions qu’ils ont posées et que je respecte pleinement. Nous avons d’ailleurs, nous aussi, des conditions.
Non seulement, je n’ai aucune garantie de réussir mais, en plus, et je veux être très clair à ce sujet, nous ne participerons pas un gouvernement qui n’a pas l’ambition (1) de prendre les réformes nécessaires pour redresser structurellement la Région, (2) d’améliorer sa trajectoire budgétaire de minimum 1 milliard d’euro, (3) qui aurait pour ambition de faire, avant tout de l’obstruction au gouvernement Arizona ou (4) qui n’a pas une vraie ambition pour notre Région.
Nous ne sommes pas à la recherche de postes et préférons largement être dans l’opposition que complices d’un échec assuré.
De la même manière, contrairement à ce que certains ne manqueront pas d’insinuer (je n’ai pas de doutes sur l’amabilité en politique), je n’aspire aucunement à jouer les premiers rôles dans cette situation. Si quelqu’un d’autre veut prendre le lead ou a une meilleure proposition à faire, surtout qu’il n’hésite pas. Nous nous engageons, comme nous le faisons depuis 18 mois, à soutenir toutes les propositions crédibles.
Nous avons, avant toute chose, besoin d’un gouvernement solidaire, capable de prendre des décisions difficiles mais nécessaires.
Je lance donc un appel sincère à toutes les formations démocratiques et à la société civile qui croit encore que Bruxelles mérite mieux. Vu l’importance des enjeux, on a besoin de tout le monde et on ne peut plus perdre de temps. C’est avec l’envie de rendre à la Région son éclat que je lancerai, dès demain et pendant tout le week-end des réunions bilatérales avec les partis mentionnés ci-dessus ainsi qu’avec les partenaires sociaux, les responsables d’administration et les représentants de la société civile.
Dès la semaine prochaine, nous organiserons des réunions thématiques avec les différents partis concernés pour co-construire un projet ambitieux pour Bruxelles.
Nous voulons faire un travail sérieux, sans perdre de temps, sachant que chaque mois qui passe, la dette de la Région augmente de plus de 100 millions d’euros, 100 millions d’euros que nous aurons de plus en plus de mal à financer si nous n’apportons pas rapidement un projet crédible, porté par une équipe unie.
Bruxellement vôtre,
Yvan Verougstraete
Ik ben niet als politicus geboren maar als Brusselaar en, net als u,« breekt het mijn hart » om mijn Gewest zo achteruit te zien gaan.
Daarom schrijf ik u deze brief. Niet als voorzitter van Les Engagés, maar vooral als Brusselaar.
Tien dagen geleden brak het Brussels Hoofdstedelijk Gewest het wereldrecord zonder regering. Gezien het risico voor onze regio, voor onze verenigingen, voor onze ondernemingen, voor het imago van onze hoofdstad, heb ik toen aan de alarmbel getrokken, uit vrees dat de politieke dynamiek waarin we ons bevonden, ons in een impasse zou brengen.
Tien dagen later moet ik helaas vaststellen dat de situatie nog steeds vastzit.
We zouden natuurlijk kunnen zoeken en wijzen naar wie daar schuldig voor is. Sommigen zullen dat ongetwijfeld doen, maar ik denk niet dat dit jullie prioriteit is. We hebben geen tijd meer voor politieke spelletjes. Nu moeten we dringend zoeken naar een oplossing.
In die geest neem ik het risico om het volgende vast te stellen: als we de dynamiek niet veranderen, zullen we geen resultaat boeken en stellen we de toekomst van onze regio definitief in gevaar. Ondanks de geleverde inspanningen, moeten we erkennen dat telkens weer hetzelfde proberen met de hoop op een ander resultaat pure waanzin is. Een pure waanzin die Brussel zich niet langer kan veroorloven.
Dit vaststellen maakt de situatie echter niet eenvoudiger. Het is duidelijk dat er geen “ideale” oplossing is. Anders was die allang uitgevoerd.
In plaats van die ideale oplossing te blijven dromen, moeten we dus aanvaarden dat we de meest “realistische” kiezen en dan ook al onze energie inzetten om er een succes van te maken.
Laten we concreet zijn. Als we erkennen dat het in de huidige situatie onmogelijk is om een meerderheid te vinden die “MR en PS” noch “MR en Ecolo” verenigt, en dat we de toekomst van het Gewest niet kunnen laten afhangen van een regering in lopende zaken, dan lijkt het mij dat de meest realistische oplossing op dit moment is om de volgende partijen samen te brengen om onderhandelingen op te starten: Groen, Vooruit, CD&V, PS, Ecolo, DéFI en Les Engagés.
U zult me zeker zeggen dat deze combinatie geen meerderheid vormt (en daarmee hebt u gelijk). Maar niet alleen komt die coalitiehet dichtst in de buurt van een meerderheid, maar we hopen bovendien ook, op basis van een ernstig budgettair traject en een moedig project voor Brussel, vervolgens de Nederlandstalige meerderheid te kunnen vervolledigen door Open VLD te overtuigen zich bij ons aan te sluiten.
Ik begrijp inderdaad dat het voor de Vlaamse liberalen niet mogelijk is om op dit moment in deze coalitie te stappen, gezien de voorwaarden die zij hebben gesteld en die ik volledig respecteer.
Ook wij hebben overigens onze voorwaarden.
Ik heb niet alleen geen enkele garantie op slagen, maar bovendien – en ik wil daar heel duidelijk in zijn – zullen wij niet deelnemen aan een regering die niet de ambitie heeft (1) om de noodzakelijke hervormingen door te voeren die het Gewest structureel rechtkunnen trekken, (2) om haar budgettaire traject met minstens 1 miljard euro te verbeteren, of (3) die vooral obstructie zou willen voeren tegen de Arizona-regering, of (4) die geen echte ambitie heeft voor ons Gewest.
Wij zijn niet op zoek naar posten en verkiezen veel liever oppositiete voeren dan medeplichtig te zijn van iets dat gegarandeerd zal falen.
In tegenstelling tot wat sommigen ongetwijfeld zullen insinueren (mijn illusies over vriendelijkheid in de politiek zijn al lang weg), ambieer ik geenszins een hoofdrol te spelen in deze situatie. Als iemand anders de leiding wil nemen of een beter voorstel heeft, laathij of zij vooral niet aarzelen. Wij engageren ons, zoals we dat al 18 maanden doen, om elk geloofwaardig voorstel te steunen.
We hebben in de eerste plaats nood aan een solidaire regering, die in staat is moeilijke maar noodzakelijke beslissingen te nemen.
Ik lanceer daarom een oprechte oproep aan alle democratische partijen en aan het middenveld dat nog steeds gelooft dat Brussel veel beter verdient. Gezien wat er op het spel staat hebben we iedereen nodig en kunnen we geen tijd meer verliezen. Met de wil om de glans van het Gewest te herstellen, start ik vanaf morgen, en gedurende het hele weekend, bilaterale gesprekken met de hierboven genoemde partijen, evenals met de sociale partners, de leiding van de administraties en de vertegenwoordigers van het middenveld.
Vanaf volgende week organiseren we thematische vergaderingen met de betrokken partijen om samen een ambitieus project voor Brussel uit te werken.
We willen ernstig werk leveren, zonder tijd te verliezen, wetende dat elke maand die voorbijgaat de schuld van het Gewest met meer dan 100 miljoen euro doet toenemen — 100 miljoen euro die steeds moeilijker te financieren zal zijn als we niet snel een geloofwaardig project op tafel leggen, gedragen door een eensgezind team.
Met Brusselse groet,
Yvan Verougstraete
